از صفر تا شش ماهگی

آرش کوچولو وقتی بدنیا اومد همه رو با موهای بور و ریز نقشی ش  متعجب کرد از جمله خود من ...

آخه اصلا گمون نمیکردم از من و پدرش که هر دو موهای سیاه داریم پسری با موهای بور روشن با پوست کاملا سفید ،درست برعکس خودم ،بدنیا بیاد. متعجب شدیم اما باورش هم سخت نبود آخه ما چهارتا خواهر و برادریم که فقط من توی اونا سبزه ام و موی مشکی دارم خواهرم و داداشام تو بچگی مثه آرش بودن ینی باید بگم آرش به اونا رفته ،حلال زاده ی ما شده ترکیب دوتا خالوهاش و اصلا به من و باباش نرفته!و دقیقا مثه خالوهاش بعد ریختن موهای نوزادیش رنگ موهاش تیره شد...و این شباهت از نظر شکل صورت هم هست...

یک ویژگی جذاب آرش خوش خنده بودنشه !از یک ماهگی خندید و تا همین الان برای هر خودی و غریبه ای میخنده ....

راستی ،کی گفته پسرا دیر به حرف میان؟؟؟!!!

آرش من که از چهار ماهگی کلمه «دد» رو میگه !کلمه« با» رو هم به شکل« هابا »میگه!  چن روزم هست که حرف« خ» رو از اعماق حلقش میکشه بیرون با همون لبخند ثابت! همین دو ساعت پیشم که داشت «ماما »رو تمرین میکرد...!البته بابا و ماما یی که میگه از نظر اون مفهومی ندارن و فقط آواز و بازی با کلمات هست ...پس نتیجه میگیریم که پسرا دیر به حرف نمیان !فقط کافیه مامانا براشون پرحرفی کنن و آواز بخونن ...

در حال حاضر ما هر ماهی که میاد یه سوژه برا ذوق کردن داریم پنج ماهگی آرش هم با غلت زدن و دمر شدنش ذوق ما رو برانگیخت! الانم که به جای سینه خیز رفتن همووووجور غلت میزنه تا به مقصد مورد نظرش برسه...دو سه روزم هست که یاد گرفته حالت چهار دست و پا واسته اما نمیتونه راه بره فقط تو همون حالت خودشو به عقب و جلو تکون میده...

نا گفته نمونه که با یسنا هم خیلی جفت و جوره و باهاش میخنده...

اینم از زندگی نامه آرش ما...!