دلسوزی...
دلسوزی... دو روز پیش بعد از ظهر لابلای سر و صدای بچه ها یه چرتی میزدم که یسنا بیدارم کرد و با مظلوم نمایی گفت:«مامان دلم برای خودم خیلی میسوزه!» اما من هموجور به چرتم ادامه دادم،
و اونم به تکرار حرفش!
چشم بسته و خواآلود پرسیدم چرا؟
گفت همممممه بچه های دنیا الان تو پارکن دارن بازی میکنن،فقط من تو خونه ام!
بعد چند دقه که ساکت شد بیدار که شدم،دیدم رفته رو اپن پنجره رو باز کرده داره بچه های تو پارک رو نگاه میکنه....
هیچی دیگه منم دلم براش سوخت ،آرش که خوابید بردم پارک
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
