امید در درون قفس

امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا

دل تنگ مرا نشکن خدایا خدایا خدایا

من دور از آشیانم ،سر به آسمانم بی نصیب و خسته

ماندم جدا ز یاران ، از مهار طوفان بال من شکسته

امیدم را مگیر از من خدایا خدایا

دل تنگ مرا نشکن خدایا خدایا

از حریم دلم رفته رنگ هوس ،

درد خود به که گویم، در درون قفس آه در درون قفس

بس که دست قضا بسته بال مرا

روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس،ناله خیزد و بس

میزنم فریاد هر چه بادا باد

وای ازین طوفان وای ازین بیداد

وای ازین بیداد،آه وای ازین بیداد